Son Nefes

Bir gün seni düşünerek son nefesimi verdiğimde,bunu bir üstünde dolaşan bulutlar bir de ayağını bastığın toprak bilecek.Bir tek onlar anlayacak halimden,bir tek onlar bi*lecek kadri kıymetimi,bir tek onlar dostluk edecek bana uzun uykumda...

Hiç iyileşemeyecek kalp yaralarımla sarıldığım be*yaz kefenim,benim acılarım için sargı bezi olurken,ağrı*larıma merhem olacak toprağın ve nefessiz kalan bedeni*me can verecek gökyüzü hep birden şahitlik yapacaklar seni ne kadar çok sevdiğime...

Gökyüzü kuşları dolaştıracak,toprak çiçekler bitirecek üzerimde.Kuşların ve çiçeklerin şarkılarıyla hasretim di*le gelecek nice ömürler boyunca..

Eğer bir gün gezinirken güzel yüzünle sokaklarda,gelir de tatlı bir rüzgâr,dünyanın en tatlı güzel gözlerine,dün*yanın en tatlı yanaklarına bir öpücük kondurursa bil ki bendendir...!!
Sana hasret gitmiş dudaklarımın hüzünlü öz*lem şarkılarına dayanamamış bulutların ve toprağın ricası*na gelmiş bir rüzgârdan en riyasız,en içten,en yalnız ve en ölümlü öpücüğüdür o...!!!

Dünyanın tüm âşıklarından neşet etmiş ne kadar öpü*cük varsa,işte o zaman derin bir ah ederler halime.Tüm âşıklar mezarlarından bir titremeyle sarsılır,tüm kavuşmuş sevenler mutluluklarına pişman olup,en içten dualarla ya*karırlar Rab'lerine.Tüm mutluluklarını bağışlamak isterler;
senin o güzel dudaklarının bir öpüşüne...
Ne çare ki,bedbaht ömrümün son sayfası da karalan*mış,acıların alfabesiyle doldurulmuş ömür defterim mah*şere kadar açılmamak üzere kapanmıştır.Lakin kapanma*dan giden,sana bakmaya doyamadan giden gözlerim,me*zarda da olsa hep seni gözler..

İmkânsızlığını bile bile bir Meleğin elinden tutarak gelip,son bir sözünü söylemeni beklemem ne kadar beyhude ol*sa da,bilsen ne büyük bir hasrettir ki,ölümlü bedenimi son uykusuna bir türlü bırakmaz...